OPPERMACHTIG AALSMEER VERKNOEIT FEESTJE VAN DARIO POLMAN

EXCELLERENDE DOELMAN RENÉ DE KNEGT MAAKT SCHUTTERS BEVO MOEDELOOS

Wat hadden we hem die beker gegund. Het mocht echter niet zo zijn voor Dario Polman,
de spelbepaler met zijn fabelachtige techniek en inzicht. Met 24-32 verloor hij de
eindstrijd van een superieur Aalsmeer en dus ging de beker aan de neus van de
Limburger voorbij. Het was even slikken, maar Polman (31) is sportman genoeg om te
erkennen dat een tegenstander beter is.

We volgen Dario Polman al lang tijdens zijn fraaie handballoopbaan. Ooit begonnen bij Swift
Arnhem en na zes seizoenen overgestapt naar het hoger spelende BEVO in Panningen. Direct
in het eerste seizoen werd hij landskampioen en veroverde hij met zijn teamgenoten de
Supercup. Daarna ging hij een jaartje handballen bij HSG Krefeld, maar keerde toch weer
snel terug bij zijn grote liefde BEVO. Regelmatig werd de technisch begaafde Polman
geselecteerd voor de nationale jeugdteams en de nationale ploeg. In 2018 won hij, ten koste
van Aalsmeer, al een keer de nationale beker.

Aan het einde van het seizoen stopt de sympathieke spelbepaler. ,,Ik heb lang getwijfeld over
deze beslissing”, geeft Polman toe. ,,Kan ik het nog opbrengen die intensieve trainingsarbeid.
Topsport vraagt 100% van je. Dat heb ik dit jaar nog volgehouden, maar veel langer lukt dat
niet. Fysiek vraagt het sporten op dit niveau heel veel van je. Het was geen makkelijke
beslissing. Ik heb vijftien jaar op het hoogste niveau gespeeld. Mooie momenten meegemaakt.
Er altijd van genoten, maar er komt een keer een moment om te stoppen, hoe moeilijk ook”,
aldus Polman die de club BEVO voor altijd in zijn hart heeft gesloten, al wil hij even geen
verplichtingen.

GEDREVEN SPORTMAN

Nog één keer vlammen dus, luidde de opdracht voor de gedreven sportman en zijn
ploeggenoten. Het mocht niet zo zijn, want de bokaal ging uiteindelijk volkomen verdiend
naar het team van trainer/coach Wai Wong.
Aalsmeer speelde misschien wel de beste wedstrijd van het seizoen. Precies op het juiste
moment stegen de spelers boven zichzelf uit. De dekking was formidabel met een ijzersterk
middenblok van Pepijn Michielsen, Jimmy Castien, Jeromy van der Ban, Don Hartog en
afwisselend Tim Bottinga.
Er was geen doorkomen aan voor de doorgaans toch trefzekere schutters Kobe Serras, Niek
Jordens, Joris Gillé, Sybren Stijweg en Dario Polman.
En als de verdediging werd doorbroken, stond daar altijd weer die vrijwel niet te passeren
René de Knegt. Hij mocht in onze ogen de Man-van-de-Wedstrijd worden genoemd.
Al kwamen ook andere Aalsmeerders voor die titel in aanmerking.

Vaidas Trainavicius bijvoorbeeld, die met zijn passing, zijn acties, zijn eigen doelpunten in
alles eigenlijk, de grote animator was. En ook Evon Mohlin, die met het been zwaar
ingezwachteld, niet gevaarlijk leek te kunnen zien, maar op de momenten dat hij werd ingezet
achter elkaar raak schoot uit alle standen.
Donny Vink blonk uit met zijn snelle breaks door steeds op het juiste moment weg te starten
en doeltreffend af te ronden.

GEEN BEKRONING

En zo kwam er dus geen bekroning voor Polman en kon hij dit keer niet zijn stempel drukken
op het spel van het team van coach Hans van Dijk. Toch was hij complimenteus richting de
massaal meegereisde supporters.
,,Het was één groot feest op de tribune met de supporters. Maar het is natuurlijk alleen leuk
als je wint. Het zou een schitterend cadeau zijn geweest als ik met minstens één prijs had
kunnen afsluiten.”
En dat betekent, dat Polman met BEVO alle pijlen zal moeten richten op de strijd om de
landstitel. Maar ook in die wedstrijdencyclus zal Aalsmeer in deze topvorm wel eens een
geduchte concurrent kunnen zijn…

WEDSTRIJDRAPPORT

Amusementswaarde (****): Het was een heerlijke wedstrijd om als neutrale toeschouwer
naar te kijken. De inzet van beide partijen was formidabel. Zo’n krachtsverschil hadden we
niet verwacht. De doelpunten waren van een ongekende schoonheid. De laatste Fliegende
Göppinger (dubbel ‘Vliegertje’) van Trainavicius op Vesters en door naar Hartog was perfect.
En de break van diezelfde Trainavicius met één hand vangen en links scoren om van te
smullen. En zo viel er volop te genieten van hoogstandjes aan beide kanten.

Scheidsrechters (****): William Weijmans en Rick Wolbertus hadden een belangrijk aandeel
in het kijkplezier. Zij floten soeverein, hadden de volledige controle en lieten het een
wedstrijd worden door niet voor alles te fluiten en de voordeelregel uitstekend toe te passen.

AD SPORT/PETER LOTMAN