DS1 treft kampioensploeg in Wijhe
26-03-23 Wijhe’92 DS 1 – Green Park DS1 34-14 (15-7)
Laatste verre uitwedstrijd van het seizoen. De strippenkaarten zijn inmiddels verbruikt, dus we rijden zelf. Een kleine 150 km heen en later ook weer terug. Gelukkig kunnen we nog wat chauffeurs regelen, want zelf rijden, handballen, en vervolgens weer terug …. Is best wel een dingetje. Waze leidt ons door de polder en zo genieten we van Neerlands wegen. We zijn op tijd, ruim op tijd.
Even de situatie schertsend voor vandaag; Green Park is inmiddels gedegradeerd, Wijhe kan kampioen worden, we hebben 2 wissels en een aantal halve krachten en ooh jaa, in deze hal spelen we zonder hars. Dan kan je maar één ding doen, gewoon lekker gaan handballen. Voorafgaand komt één van de scheidsrechters nog even wat handen schudden, sympathiek, alleen loopt het gesprek niet helemaal lekker. Discussie gaat vervolgens over dat Aalsmeer in het zwart speelt. En dat dat niet mag. Dat is voorbehouden aan de scheids rechters. Ik begeef me maar naar de hal, laat het voor wat het is ….
De hal stroomt snel al lekker vol. Wijhe is een bloeiende vereniging, veel jeugd op de been vanavond, die hebben zich van de week al uitgeleefd met het maken van spandoeken. Aalsmeer start de wedstrijd niet onverdienstelijk. En bij Wijhe zit toch ongemerkt de spanning op de wedstrijd. Tot 3-3 gaan we gelijk op in de eerste 10 minuten van de wedstrijd. Maar dan kan Wijhe het gaatje slaan. Niet onverwacht, want het gebeurt ons wekelijks. We kunnen op dit niveau niet mee. Misschien niet eens de techniek, maar conditioneel, teamspirit, de geest is al veel langer uit de fles. Af en toe laten we nog wel wat zien. Nanda die achterlangs scoort, Simone met een puike lob. Maar we rusten met een 15-7 achterstand, Wijhe kan zich gaan opmaken voor het kampioenschap en promotie naar de 1e divisie. Nog niet zo heel lang geleden waren dit soort plannen er bij Aalsmeer ook. Hoe snel kan het veranderen.
In de tweede helft is het vooral de schade beperken. Maar de pijntjes komen er, het noopt Coach Marieke om één van de onze keepers, in dit geval Dyanne, in te zetten als hoekspeelster. Ik kan mij niet heugen Dyanne ooit als veldspeelster te hebben gezien, zelfs niet bij de D-pupillen. We spelen de wedstrijd uit. Wijhe wordt kampioen. We feliciteren ze en het zal daar nog lang onrustig zijn. Wij gaan op huis aan, nog 150 km voor de boeg. Het seizoen is al lang over, maar erger, de lol is er van af …..
Doelpunten: Nanda (7), Kymani (2), Simone (2), Renée (1), Tessa (1)